حرف "خ" *

آن منِ دیگر،

چگونه

دوریت را

تحمل کند؟

پ.ن. همیشه آخرین بارها، غم انگیزترین ها هستند، خصوصا وقتی میدانی که آخرین است: آخرین باکس، آخرین نمونه، آخرین نفرات، آخرین برف، آخرین تصویر دریاچه، آخرین پرواز، آخرین پیام، آخرین صحبتها، آخرین ....

چقدر این کلمه "آخرین" چندش آور است، شاید به خاطر حرف "خ" که از ته حلق می آید و همه چیز را با خود بالا می آورد، روزهای گذشته، خاطرات گذشته، ناراحتی ها و خوشی های گذشته، مسافرتهای گذشته و ... که میدانی همه چیز به زمان دیگری جابجا میشوند. تبدیل میشوند به خاطره، که این هم "خ" را در خود دارد و بی خودی و بی تویی و تنهایی و غمِ نبودنت و شبهای تنهایی طولانی، که هر لحظه به ساعت نگاه میکنی و منتظری که دیروقت شود و چشمهای متورم و سرخ ات را به زور خواب کنی تا مگر در عالم بیخودیِ خواب، نبودنش را فراموش کنی ... که اگر آنجا هم سراغت بیاید و بیخوابی ات را باعث شود، دیگر جایی برای فرار نداری و بی قرار، تویی که از خواب می پری و تا یادت بیاید که آن، واقعیت نبود و به قلبت که آشفته می تپد، آرامش بدهی؛ که چه بیهوده است ... و بیخوابی و از این پهلو به آن پهلو غلتیدن و یادآوری گذشته ها و ...

+ نوشته شده در سه شنبه سی ام آبان ۱۴۰۲ ساعت 6:30 توسط رسا  |