نبودنت،
حتی با همه ی آن حداقل ها،
حفره ای را در من درست کرده،
که آرام آرام،
همه چیز را در خود فرو می برد.
انگار سیاهچاله ای است،
که انتهایی بر آن متصور نیست.
و آن من دیگر،
بر لبه ی این سیاه چاله،
نشسته،
و با نرس،
منتظر لحظه است که،
درتاریکی آن برای همیشه ناپدید شود.
برچسب : نویسنده : rxbartolutti بازدید : 74