فلاش بک

انگار از یک زمانی به بعد، آدم هوس برگشتن به گذشته به سرش میزنه و فارغ از همه قصه های دوران قدیم و اما و اگرها و بایدها و نبایدهای جامعه، دوست داره برگرده و از نو شروع کنه. کاری که امکانش نیست به خیلی جنبه ها. ولی بهر حال تا جایی که امکانش باشه این حس از درون به آدم فشار میاره و نمودش رو در خیلی چیزها میشه دید. در خیلی از رفتارهای آدم و خیلی چیزهایی که میخواد داشته باشه. نه اینکه بخواد در گذشته زندگی کنه، میخواد آینده رو مطابق گذشته اش تنظیم کنه و خصوصا به چیزهایی دست پیدا کنه که قبلا نداشته. اینکه چه جوری با این حس میشه کنار اومد خیلی متفاوته در هر نفر، ولی وقتی که خوب نگاه میکنم میبینم که نپذیرفتن شرایط جدیده که باعث میشه که این اتفاق بیفته و ....

بگذریم ...