قلزم

دوست دارم برایت چای بریزم، قوری سنگین رابلند کنم و آرام سرش را پایین بیاورمتا جوهر خوش عطرش در فنجان چینیِ تو بخار کند.یا وقت هایی که این جا نیستی، یا سرِ کاریدوست دارم به دستانِ کاسه شده ات فکر کنم که جرعه ای می نوشی،جرعه ای با نیم خندِ رنگ پریده ی لبانتدوست دارم بپرسم: با شیر یا شکر؟و جواب هایی که نمی دانم هنوزچرا که همان لحظه وجودت را در چشمانت می بینم و همه چیز از یادم می رود.جَسمین، گان پادِر، اسام، اِرل گِرِی، سِیلانمن نام تمام چای ها را دوست دارممی پرسم تو چه دوست داری؟اما برای تو فرقی نمی کندهر وقت هم که باشد فرقی نمی کند.همچون زنانی که در سراشیب های کوه وو-ییشیرین ترین برگ ها را برداشت می کنندمن عاشق توام، عاشقت شده ام و برایت چای می ریزم.(کَرول اَن دافی - ترجمه: یگانه وصال)پ.ن. چه جالب. ثبت شد به ساعت 0:0 :) + نوشته شده در یکشنبه هفتم اسفند ۱۴۰۱ ساعت 0:0 توسط رسا  |  بخوانید, ...ادامه مطلب